Munduko gaitzik larrienak pairatzen dituzte haurrek. Egin dezagun haien ahotsak entzun daitezen

Haurren beraien iritziak eta gomendioak entzun behar ditugu, kaleetatik boterearen korridoreetara.

Duela urtebete, pandemia amaitu ostean, Asaad 12 urteko mutikoak eskolara berriz joateko eta lagunekin jolasteko aukera izan zuen Sudanen. Baina laster iritsi zen hurrengo krisia. Eurite handiek eta muturreko uholdeek etxea suntsitu eta auzoa urez bete zuten, familia eta beste asko ihes egiteari behartuz.

Asaad, orain 13 urte dituena, klima-aldaketaren ondorioz munduan lekuz aldatu diren 10 milioi haurretako bat da. Berak eta bere familiak Egipton amaitu zuten. Save the Childrenek pasa den urtearen amaieran Sharm el-Sheikh-en COP27ra joaten lagundu zien. Bertan, beste haur inspiratzaile batzuekin batera ezagutzeko ohorea izan nuen. Bere istorioak lehen eskutik erakusten du nola krisi klimatikoa haur eskubideen krisia den. Oso modu harrigarrian adierazi zuen buruzagiek haurren eskubideak kontuan hartu behar dituztela erabakiak hartzeko orduan, eta hori adostu zen azken COPean, historian lehen aldiz.

2030ra begira pandemiaren ostean

2023k duela zazpi urte New Yorken adostutako Garapen Jasangarrirako Helburuen (GJH) erdia ezarri zuen. Une hau egokia dirudi non gauden hausnartzeko. Munduko gaitzik larrienak pairatzen jarraitzen dute haurrek, eta ez diete batere lagundu. Munduak aurrerapauso bat eman zuen COVID-19aren pandemiaren eta haren ondorioen ondoren. Aurrekaririk gabeko atzeraldi ekonomikoa eta osasun eta hezkuntza aurrerapen historikoen atzerakada ekarri zituen horrek, belaunaldi bateko bizitzaren kostuari buruzko munduko krisi okerrenera bideratzeko.

Pobreziaren eta diskriminazioaren eraginpean dauden haurrak ahulenak dira: haiek eta haien familiek dute aldaketarik eskatzeko botere gutxien, batez ere, statu quoaren onuradun izan daitezkeen enpresa eta herrialde boteretsuekin alderatuta.

Haurrek, bizirik irauten, ikasten eta babestuta egoten lagunduko dien segurtasun-sare batekin atera beharko lukete pandemiaren estresetik. Aldiz, esaten digute ezin direla eskolara joan, lagunekin jolastu edo aurrera egiteko adina jan. 15 herrialdetako 54.000 haur baino gehiagoren artean egin genuen inkesta aitzindari batean, % 83k esan zuten krisi klimatikoak edo desberdintasunak, edo biek, bere inguruneari eragiten diotela.

Pobrezia eta diskriminazioa 

Bitartean, gatazka hilgarrienak zituzten herrialdeetan bizi diren haurren kopurua % 10 handitu zen aurten, Save the Childrenen beste txosten baten arabera.

Pobreziaren eta diskriminazioaren eraginpean dauden haurrak ahulenak dira: haiek eta haien familiek dute aldaketarik eskatzeko botere gutxien, batez ere, statu quoaren onuradun izan daitezkeen enpresa eta herrialde boteretsuekin alderatuta. Era berean, desberdintasun eta diskriminazio horrek ahuldu egiten du krisiei aurre egiteko gaitasuna.

Laguntza humanitariorako, garapenerako eta klimarako presako finantzaketa behar dugu, bai eta oinarrizko erreformak ere nazioarteko finantziazio-sisteman, errentarik baxuenak dituzten herrialdeentzat hobeto funtziona dezan.

Asaad bezalako haurrei zor diegu, gehiago borroka dezaten. Haurrek gauzak alda ditzakete, eta halaxe egiten dute. Haurren beraien iritziak eta gomendioak entzun behar ditugu, kaleetatik boterearen korridoreetara. COP27ren emaitzak frogatzen du horrek eragina izan dezakeela. Jar ditzagun haurrak eta haien eskubideak planeta berdeago eta bidezkoago bat sortzeko erdigunean, eta lagun diezaiegun munduak hain desesperaturik behar duen aldaketaren parte izan daitezen.

Inger Ashing
Save the Children Internationaleko zuzendari nagusia