Alemaniako Bonn Unibertsitatean burutu duten ikerketa baten arabera, sexu-harreman gehiago dituzten bikoteak elkarrekin denbora gehiago egoteko joera azaltzen omen dute. Arrazoia oxitozina izeneko hormona batean dagoela argudiatzen dute zientzialari alemaniarrek. Izan ere, aipatu hormonak sexu-harremanak estimulatzen ditu eta horiek aldizka izatean, gure gorputzean den oxitozina-maila altu mantentzea lortzen dugu. Egoera horretan, gure bikotekidea erakargarriagoa egiten zaigu eta, ondorioz, harreman monogamikoak bultzatzen dituzten loturak ere sendotzen omen dira.
Jakina den moduan, sexu-harremanetan, nagusiki, hiru neurotransmisoreen jariatzea ematen da: oxitozina, serotonina eta dopamina. Lehenak bikotekideen arteko lotura sustatuko luke. Serotoninak eta dopaminak, berriz, gogo-aldartean eta gozamenean eragiten dute, hurrenez hurren. Aipatu substantzia horiek bakarkako harremanetan ere azaltzen dira, baina tartean maite dugun kidea bada harreman hori sendotzen da. Izan ere, sexu-harremanek ez diote soilik behar fisiologiko bati erantzuten. Plazera ez ezik, sexu-harremanek zirrarak eta sentimenduak ere eragiten dituzte. Adituek garbi dute: sexu-harremanek on egiten diete amodiozko harremanei, nahiz eta amodiozko harremanetan sexu-harremanak beharrezkoak ez izan. Azken finean, amodioan, desira ez ezik, oroimenek, esperientziek eta etorkizunera begirako itxaropenek ere eragiten dute.
